BOUblog

Dat er rond de veroordeling van Baybasin zoveel ophef ontstond, had te maken met het bewijs, dat vrijwel uitsluitend bestond uit afgeluisterde telefoongesprekken. Volgens de verdediging was daarmee geknoeid. In de aangifte tegen Joris Demmink valt te lezen: “Uit Turkije worden, via gesprekken met Tankuş, aan Nederland archieven met telefoongesprekken verstrekt, waarvan wordt gesteld dat zij afkomstig zijn uit telefoontaps (…) van de Turkse veiligheidsdiensten daterend van 1989 tot 1997.”

In juni 2002, ruim een maand voor het hoger beroep van Baybasin diende, wijdde de Groene Amsterdammer reeds een artikel aan deze afluisterzaak. Maar hoewel het Hof toegaf dat het technisch mogelijk is om telefoontaps te manipuleren, achtte het Hof het niet aannemelijk dat dit ook werkelijk is gebeurd.

In augustus 2002 kwam de Volkskrant met een artikel over een mogelijke fraude bij de telefoontaps waarop Baybasin werd veroordeeld. In oktober zond de Humanistische Omroep een radioreportage uit over de zaak Baybasin. De Evangelische Omroep wijdde in november een radioreportage aan het Israëlische afluister­systeem in Nederland. En de Trouw schreef in november op de voorpagina: “Er zijn sterke aanwijzingen dat de Israëlische geheime dienst in staat is tapkamers van de Nederlandse inlichtingendiensten en de politie af te luisteren.”

In februari 2003 volgde Zembla, die de uitzending later moest rectificeren, maar in de rectificatie wel stelde: “…dat de Israëlische leverancier Comverse in de meeste Nederlandse tapkamers een systeem heeft gebouwd waarop de Nederlandse politie, justitie en dus ook de rechtbanken geen enkele controle of toezicht kunnen houden.”

In deze periode verschenen er ook verscheidene artikelen op internet, waarin werd gewezen op het gevaar van afluisterapparatuur die niet werd beheerst door Nederland zelf, maar door een Israëlisch bedrijf. Ook in de VS waren namelijk vragen gerezen over de handelwijze van Comverse. Nadat daar enkele medewerkers waren gearresteerd op verdenking van spionage, veranderde de naam van het bedrijf in Verint. In Nederland wordt nog steeds massaal afgeluisterd met de ondoorgrondelijke apparatuur van Verint.

Bij het beroep in cassatie van Baybasin op 21 oktober 2003 verklaarde de Hoge Raad: “Dat Nederland geen controle zou hebben over het functioneren van de tapkamers doordat er in Nederland geen kennis bestaat van de uit Israël afkomstige software is, voorzover dit al juist zou zijn, onvoldoende om aan te nemen dat er met telefoontaps is gemanipuleerd.”

Kortom: Hoewel niemand in Nederland de telefoontaps kan controleren, moet men er volgens de Hoge Raad in de rechtspraak voortaan vanuit gaan dat de taps betrouwbaar zijn.

Baybasin werd veroordeeld op grond van volstrekt ondeugdelijk bewijs. Op grond van nieuwe bewijzen hebben de advocaten van Baybasin een herziening van het vonnis gevraagd. Mocht daarbij blijken dat de telefoontaps vervalst zijn, dan kan het telefoontap-arrest in de papier­versnipperaar. Of nog beter: we maken er de barbecue mee aan!

Ceterum censeo Joris Demmink strafrechtelijk… wordt vervolgd.

7 Reacties op “Baybasin en de telefoontaps”